Leg je aan niet-Nederlanders uit wat typisch Hollands eten is dan is haring, hutspot, boerenkool of een andere stamppot toch wel een van de weinige gerechten waar je mee aan kunt komen. Natuurlijk, de stroopwafel doet mee, een frikandel speciaal misschien? Maar echt culinaire Hollandse hoogstandjes, daar ontbreekt het echt aan. Uit beleefdheid wil men het allemaal wel eens proeven, maar elke pizza wint het toch van de frikandel, elke Crème brûlée wint het van de stroopwafel en elke haring valt in het niet bij sushi.
De Nederlandse eetcultuur bestaat niet
En dan geef je vervolgens maar enigszins beschaamd toe dat de Nederlandse eetcultuur toch wat karig is, zeker ten opzichte van de Franse cuisine of de cucina Italiano. Winters klimaat, zuinig zijn, wat calvinistische invloeden: de Hollandse Pot is vaak niet zo heel spannend: aardappelen, groente, en vlees.
Geven wij niet zo om eten? De Nederlander geeft, vergeleken met veel Europese landen, ontzettend weinig van het besteedbare budget uit aan lekker eten. Slechts 11% van ons inkomen geven wij uit aan boodschappen en eten buiten de deur. In veel andere landen ligt dit percentage vele male hoger waar goed eten beter gewaardeerd wordt, en eten wellicht een belangrijkere plek inneemt in de maatschappij.
Prioriteiten
Vreemd eigenlijk, voor een van de rijkste landen ter wereld, blijkbaar leggen Nederlanders de prioriteiten anders. Naarmate de rijkdom in een land toeneemt, wordt er automatisch verhoudingsgewijs minder geld uitgegeven aan voeding: in arme landen kan het percentage van het besteedbaar inkomen dat uitgegeven wordt aan eten wel oplopen tot 40%. Nederlanders lijken plezier en genot in vergelijking met Europese landen, en kwaliteit van leven over het algemeen uit andere zaken te halen dan uit eten en eetcultuur.Toch, de boterham met kaas en aardappelen, groenten, vlees; het doet de Nederlandse eetgeschiedenis tekort. Historica Lizet Kruijff heeft er haar levenswerk van gemaakt de geschiedenis van de Nederlandse eetcultuur boven tafel te krijgen. Zo blijkt dat zeker aan het Nederlandse hof, een enorme rijkdom van ’typisch Hollandse’ recepten, gerechten en gewoonten ontwikkeld zijn. Vaak beïnvloed door de Franse keuken (‘fusion’ avant la lettre) maar zeer duidelijk met een Nederlandse signatuur: Nederlandse producten en Nederlandse invloeden. Haar laatste boek neemt de Nederlandse stijl erg letterlijk; het boek staat vol met ‘oranje desserts’, ontwikkeld aan het Nederlandse hof en befaamd door heel Europa.
Cultuur wordt gemaakt
Cultuur is iets dynamisch, iets dat continu veranderd en zich aanpast. Cultuur wordt ‘gemaakt’ door mensen. En zo lijken veel ingrediënten aanwezig voor een opleving van de Nederlandse eetcultuur. Naast de toegenomen aandacht voor voedsel, koken en lekker eten, getuige de ontploffing aan kook- en bakprogramma’s op televisie, kookmagazines en foodfestivals, begint de Nederlander steeds meer te ontdekken wat voor een bijzondere kwaliteit van producten er beschikbaar is in Nederland.Als je iets verder kijkt dan het schap van de Albert Heijn, zie je dat de verschillende streken in Nederland een rijkdom aan bijzondere groenten, fruit, maar ook kazen, worst, brood, en vis te bieden hebben. Waarom aan de mozarella als we Goudse Boeren Oplegkaas hebben? Waarom brie als we in de Beemster messeklever kunnen kopen?
Dat de eetcultuur maakbaar is, heeft Denemarken recent bewezen. Waar Denemarken nou niet per sé culinaire bestemming nummer één was, zo’n tien jaar geleden, hebben een aantal slimme chefs, onder aanvoering van René Redzepi, in samenwerking met lokale boeren en voedselproducenten, in korte tijd de ‘Nordic Cuisine’ op de kaart gezet.
Lees verder: De Nederlandse eetcultuur bestaat niet
Reageren op bovenstaand nieuws over De Nederlandse eetcultuur bestaat niet of een opmerking plaatsen? Dat kan door een reactie achter te laten onderaan de pagina. Wil je ander nieuws bekijken? Dat kan op deze pagina.
Wil je een reactie plaatsen? Dat kan hier!