9.4 / 10
Prijs
Prestaties
Gewicht
Alle warmtebronnen
Verslavend
Beschikbaar bij: |
Afgelopen week bekeek ik de verschillen tussen een poffertjespan en poffertjesplaat. Ik kwam tot de conclusie dat een poffertjesplaat veel logischer is dan een poffertjespan met steel – omdat die steel eigenlijk meer nadelen dan voordelen heeft. Ik ging toen op zoek naar een gietijzeren poffertjesplaat, omdat de voordelen van gietijzer goed aansluiten bij de manier waarop je poffertjes bakt. Zelfs het nadeel dat gietijzer zwaar is blijkt voor een poffertjesplaat juist een voordeel te zijn. Ik koos een poffertjesplaat en bestelde deze. Hieronder lees je wat ik van mijn nieuwe gietijzeren poffertjesplaat vind.
Poffertjesplaat kopen
Mocht je benieuwd zijn naar de poffertjesplaten waaruit ik mijn keuze heb gemaakt, kijk dan even hier (link opent in nieuw tab), je zult dan merken dat de specificaties van een groot aantal gietijzeren poffertjesplaten wel heel erg veel op elkaar lijken, maar dat de prijzen behoorlijk verschillen. Ik koos uiteindelijk voor één van de goedkoopste modellen (de poffertjesplaat van Oldenhof), omdat die, wat mij betreft, de beste papieren heeft (lees: zelfde als de meeste anderen maar dan goedkoper):
- Merk: Merkloos – (blijkt “DOK” te zijn)
- Materiaal: Gietijzer
- Diameter: 24 cm
- Dikte: 2 cm – (blijkt 5 mm te zijn)
- Hoogte: 2 cm
- Gewicht: 3000 gram – (blijkt 2800 gram te zijn)
- Capaciteit: 15 poffertjes
- Warmtebronnen: Alle (ook inductie)
- Prijs: €19,95 bij Kookwinkel Oldenhof
Poffertjesplaat inductie
In mijn zoektocht naar een goede poffertjeplaat heb ik rekening gehouden met gebruik op zowel gas als inductie, dit omdat ik beiden doe. Wat blijkt: een aantal fabrikanten verkoopt zowel gietijzeren poffertjesplaten ongeschikt voor inductie en ‘andere’ poffertjesplaten voor een hogere prijs, die wél geschikt zijn voor inductie. Als ik de reviews lees blijken poffertjesplaten die volgens de fabrikant ongeschikt zijn voor inductie – toch gewoon te werken op inductie. Ik vind dit jammer; zo blijft er veel onwetendheid over inductiekoken bestaan. Feit is dat gietijzer magnetiseerbaar is en dus werkt op inductie (het wordt warm). Natuurlijk is koken op een kookplaat (welk soort dan ook) eenvoudiger en veiliger als de bodem van een pan (zoals een poffertjeplan of -plaat) vlak is. Daarom zit onder sommige poffertjesplaten een vlakke bodem. Hierdoor bijft de poffertjesplaat stabiel staan en, niet onbelangrijk; wordt de warmte van een keramische kookplaat of elektrische kookplaat beter naar de pan geleid. Voor inductie maakt dit niet zoveel uit: inductie werkt ook als de pan boven de kookplaat zweeft (echt waar: leg maar eens een tijdschrift tussen je pan en de inductiekookplaat: de pan wordt gewoon warm). Dus waarom deze platte bodem specifiek wordt genoemd als het om geschiktheid voor inductie gaat is me een raadsel – je zou eerder denken dat het zinvol is deze platte bodem te noemen als het om een keramische kookplaat, elektrische kookplaat (die zwarte plaatjes) of halogeen kookplaat gaat, immers: daar moet de warmte vanaf de plaat worden overgedragen op de pan middels direct contact, bij inductie is dit niet het geval.
Maar goed, de poffertjesplaat die ik heb gekozen is, volgens de fabrikant, geschikt voor inductie en dus heb ik de poffertjesplaat besteld, samen met een beslagfles en vorkje (bekijk hier meer over mijn keuze voor deze beslagfles) en het drietal werd vandaag geleverd.
Poffertjesplaat gietijzer: Ouderwets zware kwaliteit
Ik wist dat het pakketje vandaag zou worden bezorgd door onze vriendelijke pakketbezorger van PostNL (dat mag ook wel eens gezegd worden) dus onze dochter (33 maanden jong) was voorbereid: papa gaat vandaag poffertjes bakken, net zoals in het verhaaltje in één van de voorleesboekjes. Dolblij stond ze aan het pakketje te trekken:”Papa poggetjes bakt!” Bij het uitpakken bleek de poffertjespan voor haar te zwaar: het kartonnen doosje met inhoud woog 3 kg en dus mocht papa helpen uitpakken. Een mooie beslagfles, een lange houten vork en een zware gietijzeren poffertjesplaat kwamen tevoorschijn en we waren beiden zo blij als een kind van ‘bijna drie jaar’.
Eerste gebruik
Op de verpakking van de poffertjesplaat staan instructies voor het bakken, en ik had al van de verkoper geleerd dat deze poffertjesplaat ingebrand is in de fabriek, dus dat hoefde niet te gebeuren. Omdat ik ’s ochtends, als voorbereiding, al poffertjesbeslag had gemaakt, kon ik direct beginnen met het met heet water afspoelen van de poffertjesplaat, droog wrijven, op de warmtebron plaatsen en op middelhoog vermogen laten opwarmen. Even met een kwastje of stukje keukenpapier (niet weggooien!) de kuiltjes insmeren met wat neutrale olie (arachide of koolzaad) en dan verder met de voorbereidingen: borden klaarzetten, vorkje afspelen, beslagfles vullen met het beslag dat een uurtje heeft gestaan.
Het simpelste poffertjesbeslag dat ik kon vinden:
- 250 gram zelfrijzend bakmeel
- 250 ml melk (kemertemperatuur)
- 2 eieren
- 2 eetlepels stroop
- Snuf zout
Zelfrijzend bakmeel in een kom doen, langzaam bijna alle melk erbij gieten en ondertussen de melk met een garde door het bakmeel mengen. Het zout erbij en dan één voor één de eieren en daarna nog wat melk en dan de stroop erbij – blijven roeren totdat het een soepel beslag is. Dan afgedekt laten rusten, een uurtje.
Beslagfles
Dit beslag daarna in de beslagfles gieten (trechtertje doet wonderen). Het paste er bij mij net niet allemaal in, maar dat komt wellicht doordat ik het beslag lang heb laten staan en het dus iets te ver gerezen was. Geeft niet, bijvullen voor de laatste bakronde was zo gedaan. En toen kon het bakken beginnen…
Poffertjes bakken met de gietijzeren poffertjesplaat
- Bord om de poffertjes op te leggen: Check
- Beslagfles gevuld: Check
- Vorkje in de aanslag: Check
- Kwastje in een bakje met een paar druppels olie: Check
Ok, daar gaan we:
Ik begin bij de middelste vijf kultjes en vul ze één voor één door een seconde in de beslagfles te knijpen. Doordat de beslagfles zichzelf probeert vol lucht te zuigen na het knijpen drupt er geen beslag tussen het vullen door. Het is een kwestie van knijpen en dan naar de volgende, totdat je alle kuiltjes hebt gehad.
Dan met het vorkje even proberen het eerste poffertje omhoog te tillen. Lukt dat en is hij aan de onderkant bruin? Dan omdraaien, iets dat eenvoudig gaat (ze plakken niet als ze niet meer nat zijn) maar je moet wel aan de onderkant proberen te prikken en niet bovenop het poffertje waar het nog zacht is. Het omdraaien zal in het begin wat onhandig gaan, maar na een paar poffertjes heb je het onder de knie en ben je er zo mee klaar.
Als je alle poffertjes gehad hebt dan kan je kijken of het eerste poffertje ook aan de andere kant mooi gebruind is, is dat het geval dan kan je de poffertjes één voor één uit hun kuiltje halen, iets dat ook weer even wennen is maar het vorkje werkt goed mee.Dan voor de tweede ronden: even de kuiltjes insmeren met wat olie (je had het kwastje of het keukenpapiertje nog liggen, toch?) en dan opnieuw de kuiltjes vullen met beslag.
Ik kon zo vijf rondes (5×15=75 poffertjes) maken, met als resultaat:”Papa lekker poggetjes bakt!”
Mijn conclusies
Mijn gietijzeren poffertjesplaat werkt precies zoals gehoopt: snel, zonder aanbranden, hele lekkere poffertjes. De onderkant is plat en is voorzien van een laag van email, dit om een kookplaat te beschermen tegen krassen, maar ook om te zorgen dat de poffertjesplaat stabiel staat, ook op de pandragers van een gasfornuis.
Het poffertjesvorkje is simpel maar doet wat het moet doen, het is een veiliger alternatief voor korte metalen vorkjes (kans op verbranden doordat je te dicht bij de plaat komt en kans op beschadigen van de poffertjesplaat door metaal-op-metaal). De poffertjes beslagfles werkt uitstekend (drupt niet, grote vulopening) maar je hebt wel wat kracht in de handen nodig om de kuiltjes snel te kunnen vullen. Ik denk dat een stukje van het tuitje afknippen kan helpen: dan komt er meer uit met minder kracht. Voor mij was het geen probleem. Het schoonmaken in de vaatwasser is af te raden: de bodem van de fles werd bij mij niet schoon dus heb ik de fles met de hand afgewassen.
Gemeten specificaties
Tijdens mijn zoektocht naar een goede poffertjesplaat kwam ik maten tegen van 2, 2,5 en 3 cm dikte. De poffertjesplaat die ik heb gekocht blijkt een dikte van 0,5 cm te hebben en een hoogte van 2 cm. Een halve centimeter gietijzer is prima voor een poffertjesplaat (en voor de meeste gietijzeren pannen) en ik verwacht niet dat er echt poffertjesplaten worden verkocht die daadwerkelijk een dikte hebben van 2-3 centimeter, dat zou ze namelijk twee tot drie keer zo zwaar maken (6-9 kg) en dat zijn ze niet. Mijn conclusie is dan ook: poffertjesplaten worden omschreven met een materiaaldikte van 2-3 cm, maar daarmee wordt de hoogte van de plaat bedoeld en niet de dikte van het materiaal.
Verschillen
Ik vermoed dat deze poffertjesplaat van Kookwinkel Oldenhof exact dezelfde is als die van andere fabrikanten met de zelfde specificaties, en dat deze plaat als merkloos wordt verkocht. Aan de ene kant is dat jammer want zo is het lastig vergelijken, aan de andere kant is het prettig want zo kan je een goede poffertjesplaat kopen voor weinig geld.
Ben je dus op zoek naar een goed werkende, zware, gietijzeren poffertjesplaat voor gebruik op elke warmtebron, en wil je het liefst zo min mogelijk betalen? Kies dan voor één van de modellen met een diameter van 24 cm, een gewicht van ~3kg, een ‘dikte’ van ~2 cm en een prijs van rond de €20,-, de kans is groot dat je dan de poffertjesplaat koopt die ik ook heb, en die werkt gewoon goed. Mijn poffertjesplaat is deze van Kookwinkel Oldenhof en ik ben er heel erg blij mee (en mijn dochter ook!)