In Trouw deze week een leuk artikel waarin Peter Nissen en Erik Borgman worden geinterviewd over de enorme aandacht voor voedsel, en dan specifieker: de hypes zoals superfoods, de angst voor ‘giftig’ voedsel zoals vlees en de extreme standpunten over melk en brood (die ineens slecht voor ons zouden zijn). Persoonlijk vind ik het leuk: een in chocoladeletters schreeuwend artikel over de ‘ontdekking’ dat brood slecht voor de mens is, en als je het hele artikel dan leest dan blijkt de titel ervan wel met een hele grote korrel zout te moeten worden genomen, Als je het artikel niet leest dan kan je misschien denken dat brood niet langer goed voor ons is, neem je echter de tijd om wat verder te lezen dan leer je dat het allemaal wat genuanceerder ligt. Maar wie leest er nog hele artikelen? Op sociale media komen de koppen voorbij en er is zoveel te lezen dus hup: brood is ongezond <share> <like> <retweet> want de hele wereld moet het weten.
Vanwaar de extreme aandacht voor voedsel?
Eten. Eén van de meest alledaagse en noodzakelijke dingen in het leven. Je stopt voedzame dingen in je mond. Maar wat hebben we er een hysterisch onderwerp van gemaakt. Eten lijkt een obsessie voor ons te zijn geworden. Afgelopen maandag beleefden we de jaarlijkse hoogmis van de haute cuisine: het uitdelen van de Michelinsterren.
Je hoeft verder maar een krant op te slaan of een tv aan te zetten, of je ziet onze eetobsessie: slowfood, topchefs, ‘mooie gerechten’, een ‘goede garing’, vergeten groenten, de hype van de superfoods. Elftalspeler Peter Nissen herinnert zich dat melk en brood ooit als gezond werden aangeprezen. Nu zijn het ineens boosdoeners in ons gedegenereerde westerse dieet. En o ja: ‘vlees is kankerverwekkend’. Wat bezielt ons?
Erik Borgman, hoogleraar publieke theologie aan Tilburg University, kan niet anders dan nuchter en luchthartig reageren. “Kijk, we moeten toch ergens aan doodgaan. Dat is onvermijdelijk. Maar als dus blijkt dat je ziek bent geworden door eigen schuld, doordat je ongezond hebt gegeten, dan is dat tegenwoordig dubbel zo erg. We hebben een diepe angst voor verkeerd voedsel. We hebben risicomijding tot in het absurde doorgetrokken. Zoals die ouders die hun kinderen niet meer vrij durven te laten spelen omdat er een kans bestaat dat het zich bezeert.
“Als je je leven inricht op het vermijden van risico’s, dan worden ze vervolgens juist allesbepalend en nemen de macht over. Natuurlijk is het belangrijk om gezond te eten. Maar de nadruk die er tegenwoordig op wordt gelegd is een soort reinheidsfanatisme, een verlangen naar zuiverheid dat zelf weer iets ongezonds heeft.”
Enorme preoccupatie
Ook Peter Nissen, hoogleraar spiritualiteitsstudies aan de Radboud Universiteit Nijmegen en remonstrants predikant in Oosterbeek, verbaast zich regelmatig over ‘onze enorme preoccupatie met gezond, goed en verantwoord eten’. Volgens hem is het onderdeel van een breder fenomeen.“We zoeken compensatie nu de morele codes van de klassieke religies zijn weggevallen. We willen richtlijnen over hoe we goed moeten leven. Het liefst van tv-koks die ze met gezag aan ons opleggen. Bijna panisch verlangen we naar regels: hoe we goed moeten eten, dat we veel aan beweging moeten doen. Het is opmerkelijk hoe ontvankelijk we zijn voor stemmen die ons met gezag opleggen hoe we moeten leven. Denk maar aan de overheidscampagne tegen roken. Die is ontzettend effectief geweest.
Lees verder: Vanwaar de extreme aandacht voor voedsel?
Reageren op bovenstaand nieuws over Vanwaar de extreme aandacht voor voedsel? of een opmerking plaatsen? Dat kan door een reactie achter te laten onderaan de pagina. Wil je ander nieuws bekijken? Dat kan op deze pagina.
Wil je een reactie plaatsen? Dat kan hier!